Wizja majestatu 

W starożytnej Grecji i Rzymu, różnorodność stylów odzwierciedlała obfitość estetyczną i kulturową. Styl dorycki wyróżniał się swoją prostotą, podczas gdy toskański dążył do surowej elegancji. Joński natomiast emanował delikatnością i harmonią, a styl koryncki, z charakterystycznymi kapitelami zdobionymi liśćmi akantu, dodawał monumentalności i splendoru. Kompozytowy zaś, łącząc elementy poprzednich stylów, osiągał wyrafinowaną harmonię. W elewacjach świątyń w porządku korynckim, doskonale widoczne są kluczowe elementy architektoniczne, takie jak fronton, gzyms, fryz, styloblat czy trzon żłobkowany. Szczególną uwagę przyciąga kapitel z liśćmi akantu, który stanowi ozdobę, a także symbolizuje bujność natury i bogactwo.

Świątynia Peripteros

W świątyni otoczonej kolumnadą, pojawia się bogactwo pojęć architektonicznych. Wewnątrz takiej budowli znajdowała się cella, czyli główna sala mieszcząca posąg bóstwa, która była poprzedzona pronaosem – przedsionkiem – oraz otoczona perystylem, czyli kolumnadą otaczającą całą budowlę. W tyle świątyni często znajdował się opistodomos, czyli tylna komnata służąca różnym celom, często jako skarbiec.

Łuk Konstantyna

Przesuwając się w czasie, docieramy do IV wieku i monumentalnego łuku Konstantyna, który stanowił triumfalną bramę i hołd dla triumfującego cesarza. Wybudowany w trakcie kampanii przeciwko Maksencjuszowi, cesarzowi Orientu, łuk ten przetrwał wieki, zachwycając swym majestatem. Na piedestale łuku Konstantyna widnieją reliefy upamiętniające kampanię, a łuk dzieli się na łuk środkowy i boczne, zdobione medalionami i attykami. Nie brakuje również inskrypcji dedykacyjnej, upamiętniającej triumf cesarza.

Fasada kościoła II Gesu

Przenosząc się do czasów późniejszych, odkrywamy fasadę kościoła II Gesu z 1575 roku. Jednym z kluczowych elementów tej fasady jest tympanon, czyli trójkątna przestrzeń pomiędzy poziomym nadprożem i dwiema skośnymi połaciami dachowymi lub łukiem frontonu. Pilaster, z kolei, to pilastryczna kolumna przylegająca do ściany, stanowiąca element dekoracyjny, a jednocześnie pełniąca funkcję konstrukcyjną. Za każdym z tych stylów i budowli kryje się nie tylko estetyka, ale również historia, symbolika i duch epoki, które wciąż fascynują i inspirują współczesnych obserwatorów. Sztuka antyczna wciąż żywa, wciąż inspirująca – pozostaje na zawsze źródłem poznania i zachwytu.

Źródło fotografii: pexels.com
Licencja: https://www.pexels.com/photo-license/