Co łączy prawo autorskie z prawa cywilnego?

Otóż prawo cywilne zajmuje się przede wszystkim regulowaniem wszelakich stosunków niemajątkowych. Ponadto dzieli się na 5 działów:

• część ogólna, która opisuje zagadnienia dotyczące całego prawa cywilnego,
• prawo rzeczowe, regulujące zasady korzystania z rzeczy (np. hipoteka, użyczenie),
• prawo o zobowiązaniach, mówiące o prawach i obowiązkach wynikających z zawieranych umów,
• prawo spadkowe, informujące o przejściach prawa zmarłych osób na spadkobierców,
• prawo autorskie i wynalazcze, zawiera regulacje dotyczące praw do dóbr niematerialnych takich jak na przykład utwór, kompozycja, patent.  

Ostatni dział dotyczy również dzieł literackich, naukowych, artystycznych oraz wynalazczych. Ta dziedzina prawa interpretuje za dzieło wszystko to, co zostało utrwalone w dowolnej postaci. 

Prawo autorskie

Poruszając temat prawa autorskiego, na samym początku należy zaznaczyć, że dzieli się ono na dwie podstawowe grupy:

• prawo autorskie,

• prawo majątkowe.

Prawo autorskie określa głównie podstawowe elementy korzystania i wykorzystywania utworu. Ponadto jest to prawo niezbywalne i nieograniczone. Natomiast prawa majątkowe można oddać, sprzedać, dziedziczyć lub udzieli na nie licencji. 

Jak długo trwa ochrona utworu?

Prawo autorskie ma jednak przewidziane pewne normy. W Polsce jak i w całej Unii Europejskiej okres ochrony utworu trwa 70 lat od śmierci twórcy, chyba, że została wyznaczona inna data. Podobna zasada dotyczy dzieła, które posiada kilku autorów. Wówczas okres ochrony rozpoczyna się od daty śmierci współtwórcy, który umrze najpóźniej. 

Czy wiesz, że… Prawa autorskie powstały w XVIII wieku i miały na celu przede wszystkim zachęcić autorów książek do pisania kolejnych utworów.

Ochrona dzieł była często tematem wielu dyskusji, tak też wielokrotnie była przedłużona. Pierwsze akty o czasie ochrony utworu mówiły o czasie ochrony działa przez zaledwie 14 lat po śmierci autora. W XIX wieku natomiast okres ten wydłużono, do co najmniej 50 lat po śmierci autora. 

Zbyt długi czas ochrony byłby zupełnie nie praktyczny ze względu na niejasności wynikające z treści statusu. Po wielu latach język, w którym został sporządzony status jest zawiły, niełatwy i nieokreślony w wielu aspektach. Dlatego też, przyjęta zasada 70 lat jest najbardziej opcjonalna. 

Artykuł powstał na podstawie informacji zamieszczonych na: https://aplikanci.profinfo.pl/publikacje/art14,prawo-i-postepowanie-cywilne.html