II Rzeczypospolita była państwem kontrastów gospodarczych i społecznych, rozpiętym w czasie między reliktami państwa szlacheckiego sprzed rozbiorów i nowoczesną Europą, poskładanym z trzech pozaborczych regionów kształtowanych ponad stulecie przez tradycje najeźdźców, państwem, które mimo to chciało zaistnieć jako pełnowartościowy uczestnik europejskiego „tu i teraz”.

Punktem wyjścia do dyskusji będzie  eksperymentalne zestawienie ze sobą dwóch pojęć: niepodległości i sprawiedliwości. Czy i w jakim stopniu fantazmat niepodległościowy unieważnił bieżące spory dotyczące (nie)sprawiedliwości? Czy odzyskane państwo stało się rodzajem farmakonu, który chwilowo tylko znieczulił społeczeństwo na rozgrywające się konflikty na tle klasowym, by później – w miarę upływu czasu – je zaognić? A może odwrotnie: z punktu widzenia postępu, rozumianego jako proces udoskonalania modelu społecznego, rok 1918 był paradoskalnie kłopotem? Wyłomem? Wraz z odzyskaniem niepodległości reguły gry społecznej uległy zmianie, a dotychczasowe hierarchie i sieci zależności uległy rozchwianiu i dekompozycji. W tym sensie listopad 1918 roku byłby resetem społecznym. Ale może jest jeszcze inaczej: to właśnie niepodległość dopiero umożliwiała wyartykułowanie interesów społecznych grup nieuprzywilejowanych i stworzyła ramy instytucjonalne dla walki z niesprawiedliwością? Pytań jest więcej, a na wszystkie postara się odpowiedzieć dr Kamil Piskała.

Miejsce: Instytut De Republica, al. Jana Pawła II 29, piętro 5

Czas: 16 lutego 2024, godz. 18.00–21.00.

Wstęp wolny!

Osobom zainteresowanym udostępniamy lektury po zgłoszeniu na adres: kontakt@conrad.iderepublica.pl