Kolekcja powstaje pod auspicjami Fondacione Benetton Studi Ricerche i nie ma charakteru komercyjnego. Za pośrednictwem wystaw, katalogów i platformy internetowej prace mają dotrzeć do jak największej liczby odbiorców jako szeroki obraz różnorodnej sztuki artystów z całego świata.  

Obraz Pawła Kowalewskiego to jedna z 219 prac zamówionych u polskich artystów współczesnych przez Fundację Benettona. Kolekcja prac ukazuje nową artystyczną wizję Polski odważnej, zainspirowanej i pomysłowej, zdolnej do reprezentowania, wspierania, wzmacniania nowo powstającego świata oraz gotowej do dzielenia się tym.

Katalogi z pełną listą artystów i prac dostępne są do obejrzenia na stronie: http://www.imagomundiart.com/collections/future-last-contemporary-artists-poland http://www.imagomundiart.com/artworks/pawel-kowalewski-cross

Paweł Kowalewski (ur. 1958 w Warszawie)

 http://pawelkowalewski.pl

W latach 1978-1983 studiował na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni Stefana Gierowskiego. Od 1985 jest wykładowcą na Wydziale Wzornictwa warszawskiej ASP, obecnie ze stopniem doktora habilitowanego. Już w trakcie studiów silnie zaangażował się w rozwój niezależnej sceny artystycznej, a początek jego kariery upłynął pod znakiem działalności w Gruppie. Wraz z cyklem Fin de siècle z 1992 roku Paweł Kowalewski zasadniczo porzucił malarstwo, koncertując się na pracach o charakterze interdyscyplinarnym i performatywnym.

Od początku swojej drogi twórczej Paweł Kowalewski rozwijał koncepcję „sztuki osobistej, czyli prywatnej”, pozostającej w silnym połączeniu z życiem samego artysty, ale także odnoszącej się do problemów, które umieszczają każdego widza w kontekście uniwersalnym. Równie istotnym elementem twórczości Pawła Kowalewskiego jest wymiar polityczny, który z czasem stał się osią jego programu. Początkowo wyrażało się to w ogólnym kierunku działalności Gruppy oraz pojedynczych dziełach, takich jak Mon cheri Bolscheviq czy Zdzicho skacze co noc z butelkami z benzyną, by stopniowo ewoluować w stronę prac wpisujących się w dyskurs antytotalitarny, takich jak cykl Nie wolno! oraz Symulator totalitaryzmu.